Ulga na złe długi a porozumienie z dłużnikiem – kiedy nie można skorzystać z preferencji?
Ulga na złe długi w CIT obowiązuje od 1 stycznia 2020 r. i stanowi narzędzie ograniczające skutki zatorów płatniczych. Pozwala wierzycielowi pomniejszyć podstawę opodatkowania o nieuregulowane należności, jeśli od terminu zapłaty minęło 90 dni. Zgodnie z art. 17 ustawy wprowadzającej ulgę, odnosi się ona wyłącznie do transakcji handlowych, dla których termin zapłaty upływa po 31 grudnia 2019 r.. Jak to rozumieć w przypadku zawieranych porozumień i ugód z dłużnikami?
Najważniejsze informacje:
- Ulga na złe długi w CIT obowiązuje od 1 stycznia 2020 r. i dotyczy tylko wierzytelności z terminem zapłaty przypadającym po 31 grudnia 2019 r.
- Spółka próbowała zastosować ulgę wobec faktur z 2018–2019 r., powołując się na porozumienia z dłużnikami zawarte w 2021 r., w których ustalono nowe terminy płatności.
- Fiskus uznał, że nowe porozumienie nie resetuje terminu zapłaty dla celów ulgi
- Według US kluczowy jest termin wynikający z pierwotnej faktury, a nie późniejszego porozumienia.
- Przypadek ten stanowi ważne ostrzeżenie dla podatników próbujących restrukturyzować wierzytelności „po czasie”.
Czym jest ulga na złe długi w CIT?
Ulga na złe długi to mechanizm, który pozwala wierzycielowi – w określonych warunkach – pomniejszyć podstawę opodatkowania o wartość wierzytelności nieuregulowanej w terminie. Można z niej skorzystać, jeżeli:
- minęło 90 dni od terminu zapłaty określonego na fakturze lub w umowie,
- dłużnik nie uregulował należności i nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego ani likwidacyjnego,
- od wystawienia faktury lub zawarcia umowy nie upłynęły 2 lata (licząc od końca roku),
- transakcja miała miejsce pomiędzy podmiotami działającymi w Polsce.
Mechanizm ten został wprowadzony do ustawy CIT od 1 stycznia 2020 r. i jego zastosowanie wymaga spełnienia warunków z art. 18f ustawy.
>>>>> Zobacz więcej na temat tej ulgi <<<<<
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca – spółka zajmująca się handlem maszynami rolniczymi – zawarł z dwoma kontrahentami (osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą) porozumienia, na mocy których dłużnicy uznali swoje zobowiązania z tytułu faktur VAT wystawionych jeszcze w latach 2018–2019. W porozumieniach:
- potwierdzono istnienie zadłużenia,
- zobowiązani zrzekli się zarzutu przedawnienia,
- uzgodniono nowy, wspólny termin spłaty na lipiec 2022 r.
Spółka uznała, że skoro nowy termin płatności został określony w wiążącym porozumieniu, to od tego terminu należy liczyć 90 dni umożliwiające skorzystanie z ulgi na złe długi. Tym samym chciała skorygować podstawę opodatkowania w zeznaniu za 2022 rok.
Argumentacja podatnika
Podatnik powołał się na:
- fakt, że porozumienia stanowiły umowę w rozumieniu art. 18f ust. 1 CIT,
- zgodność z przepisem przejściowym (art. 17 ustawy wprowadzającej ulgę),
- interpretacje podatkowe potwierdzające możliwość stosowania ulgi, jeśli nowy termin zapłaty przypada po 31 grudnia 2019 r.
Podkreślono również, że zawarcie porozumień nie było obejściem prawa, lecz próbą odzyskania należności na drodze cywilnoprawnej, z jednoczesnym pełnym udokumentowaniem i uznaniem długu przez dłużnika.
Stanowisko organu
Organ odmówił prawa do skorzystania z ulgi. Wskazał, że:
- terminy płatności wynikające z faktur pierwotnych (2018–2019) już upłynęły,
- zawarcie porozumień nie „resetuje” biegu terminu płatności dla celów podatkowych,
- możliwość stosowania ulgi dotyczy tylko wierzytelności, dla których pierwotny termin płatności przypada po 31 grudnia 2019 r.,
- nie można przesunąć terminu zapłaty poprzez porozumienie i liczyć od niego 90 dni, gdy pierwotna należność już się przeterminowała.
Sygnatura interpretacji
0111-KDIB1-1.4010.146.2023.10.SG
Data wydania interpretacji
23 stycznia 2025 r.
#ulgazłedługi #CIT #transakcjehandlowe #wierzytelności #porozumienie #przedawnienie #WSA #interpretacjapodatkowa #maszynyrolnicze #dłużnik #restrukturyzacja #spórzpodatkami
===========================
